Sarah Puttemans onthult dat ze aan aandoening lijdt: "Ik heb hier schrik voor"

Sarah Puttemans, de vriendin van Viktor Verhulst, getuigt in NINA openhartig over haar jarenlange strijd met migraine. Al sinds haar zeventiende wordt haar leven erdoor beïnvloed — iets wat maar weinig mensen echt begrijpen.

De migraineaanvallen zijn voor Sarah meer dan gewone hoofdpijn. Ze bepalen haar hele doen en laten. “Mijn grootste lastigheid is waarschijnlijk mijn migraine. Ik sukkel er al mee sinds mijn 17de en dat beïnvloedt eigenlijk m’n hele leven", vertelt ze.

Prikkels, geluid en zelfs feestjes kunnen gevaarlijk terrein zijn. “Ik moet opletten met prikkels en met geluid, want dat zijn triggers en triggers lokken felle steken uit. Feestjes zijn om die reden weleens moeilijk, alcohol ook", legt ze uit. “En de meeste mensen begrijpen dat wel, maar toch. Ik wil niet degene zijn die steeds moet zeggen dat ze hoofdpijn heeft, want dat klinkt bijna als een uitvlucht. En voor je het goed en wel beseft, zeggen mensen: ‘Daar heb je haar weer, met haar migraine’.”

Angst na een zware aanval
Twee jaar geleden kreeg Sarah te maken met een uitzonderlijk zware episode. “Ik was gaan lunchen met mama en toen ik wat later in de auto zat, ben ik beginnen verlammen. Ik kreeg vlekken voor mijn ogen, verloor mijn zicht, kon mijn voet niet bewegen, voelde mijn arm niet meer", herinnert ze zich.

De situatie escaleerde snel: “Ik heb geprobeerd te bellen naar Vik, naar mama en naar de ambulance, maar ze verstonden me niet, ik kon nauwelijks nog spreken. Ik ben dan in het ziekenhuis beland, maar daar weet ik eigenlijk niks meer van.” De klachten waren ernstig: “Ik hyperventileerde, ik had enorme hoofdpijn, ik wist niet eens m’n naam meer. Tegen de tijd dat mijn ouders er waren, was ik gewoon wég van de wereld. Ik had zoveel pijn dat ik dacht dat ik doodging.”

Tot op vandaag is er geen sluitend antwoord op wat er precies gebeurde. “We hebben nooit met zekerheid geweten wat er toen aan de hand was — sowieso een paniekaanval en sowieso migraine — maar er zijn te weinig onderzoeken gebeurd en dus hebben we die antwoorden nooit gekregen.”

Leven met onzekerheid
Sinds die dag is de angst nooit helemaal weggegaan. “Het is sindsdien nooit nog gebeurd, maar ik heb er wel schrik voor", zegt Sarah. “Bij elke migraineaanval denk ik: ‘oei!’ Ik heb er nu medicatie voor, maar het blijft toch hout vasthouden.”